بسته پیشنهادی ماه صفر؛ شفاعت (2)

شفاعت؛ سایه سار رحمت (2)

1) سفقت پدرانه امام و نبی علیهم السلام در حق شیعیان

اعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

«وَ الضُّحَى‌ (1) وَ اللَّیْلِ إِذَا سَجَى‌ (2) مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ مَا قَلَى‌ (3) وَ لَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى‌(4)»[1]

خداوند متعال، خطاب به پیامبر رحمت صلّی الله علیه وآله می­فرماید: آخریت برای تو از دنیا بهتر است.

«وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى‌«

و خداوند به تو آنقدر خواهد داد، تا راضی شوی.

در این آیه تصریح شده که خداوند به پیامبر صلّی الله علیه وآله لطفی می­کند تا راضی شود. و مهم این است که پیامبر راضی می­شود.

آنچه خدا به پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله عطا می­فرماید «حقّ شفاعت» است. مقام شفاعت برای تنها حبیب خدا یعنی پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله است. «تنها حبیب»، یعنی خدا هر که را دوست دارد به خاطر ایشان دوست دارد اما ایشان را به خاطر خودشان دوست دارد. مقام پیامبر اسلام مقامی فوق تصور ماست و به این خاطر خداوند به ایشان حق شفاعت می­دهد و ایشان هم برای امت شفاعت می­فرمایند تا راضی شوند.

طبق روایاتی که برخی را دیشب خواندیم، امت پیامبر، شیعیان برادر و اوصیای ایشان هستند و کسان دیگری که تحت ولای علی علیه السلام نباشند، امت پیامبر نیستند و پیامبر صلّی الله علیه وآله آنها را از امت خود نمی­دانند.

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (10)

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلّی الله علی سیدنا و نبینا أبی القاسم المصطفی محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

بیا و درد هجران محبان را مداوا کن              نگاهی از کرم بر چشم‌های بستى ما کن

تمام آفرینش بی‌تو باشد جسم بی‌جانی           بیا با یک نگه بر خلق اعجاز مسیحا کن

بیا از غربت جدّت بگو با مردم عالم                بیا و چشم ما را از سرشک سرخ دریا کن

بیا دست یداللهی برون از آستین آور               طناب خصم را از دستهای عمه‌ات وا کن

سر بالای نی، آوای قرآن، خندى شادی          بیا دروازى ساعات و زینب را تماشا کن

یا صاحب الزمان

برای سلامتی و تعجیل ظهورشان صلوات ختم کنید.

بحثمان آخرین دعای امام حسین به نقل مرحوم شیخ طوسی در مصباح المتهجّد بود. این دعا مثل بسیاری از حقایقی که در روز عاشورا اتفاق افتاد، تا آن جا که من دیده‌ام در کتب مقاتل نیست، ‌به خصوص مقاتلی که گزارشگرانش راویان غیر شیعه هستند. این دعا را امام معصوم علیه السلام، به گمانم حضرت عسکری سلام الله علیه نقل می‌کنند که آن روزی که هجوم دشمن بر امام زیاد شد، در آن لحظات این گونه با خدا سخن گفته‌اند. شاید چون حضرت آهسته می‌گفته‌اند گزارش نشده است، اما از زبان عصمت برای ما نقل شده است. «اللهم أنت متعالی المکان، عظیم الجبروت» تا رسیدیم به این عبارت: «أدعوک محتاجاً وأرغب إلیک فقیراً وأبکی إلیک مکروباً و أستعین بک ضعیفاً» خدایا من از تو استعانت می‌خواهم، از تو کمک می‌خواهم، طلب یاری و کمک دارم در حالی که ضعیف هستم و ضعف دارم.

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (9)

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلّی الله علی سیدنا و نبینا أبی القاسم المصطفی محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

زبان خامه ندارد سر بیان فراق                      وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق

دریغ مدت عمرم که بر امید وصال                 به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق

چگونه باز کنم بال در هوای وصال                که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق

اگر به دست من افتد فراق را بکشم               که روز هجر سیه باد و خانمان فراق

****

مرا به چهره‌ى خود یک نگاه مهمان کن                     اگر چه لایق آن نیستم تو احسان کن

برای سلامتی و تعجیل ظهورشان صلوات بفرستید.

بحث ما در مورد آخرین دعای امام حسین سلام الله علیه بود که مرحوم شیخ طوسی در کتاب شریف مصباح المتهجّد این دعا را گزارش می‌کنند، در آن روزی که ازدحام دشمن بر ابی عبدالله زیاد شد. «اللهم أنت متعالی المکان، عظیم الجبروت» تا رسیدیم به این عبارت «أدعوک محتاجاً وأرغب إلیک فقیراً و افزع إلیک خائفاً» که دیشب این فقره را بحث کردیم. «و أبکی إلیک مکروباً» این را به جهتی می‌گذارم برای شام غریبان «و أستعین بک ضعیفاً» امشب با این عبارت کار دارم؛ خدایا من از تو استعانت و کمک می‌خواهم در حالی که ضعیف هستم.

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (8)

به مناسبت محرم و همزمانی این شماره با تبلیغ ایام عزای سیدالشهداء (علیه السلام)، بسته پیشنهادی این شماره منبر مکتوب دهه اول با موضوع "آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)" تقدیم حضورتان می گردد:

مجلس هشتم

شب هشتم/ روضه ی حضرت علی اکبر علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلّی الله علی سیدنا و نبینا أبی القاسم المصطفی محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

دلم خوش است که عمری به پای گل زارم                  مباد آن که برون افکنی ز گلزارم

چگونه باز بخوانم تو را که می‌بینم                      تو خوب تر ز گل هستی و من کم از خارم

دو قطره اشک خجالت هزار کوه گناه             کرامتی که همین است جنس بازارم

محبت تو نیاید مرا ز دل بیرون                      اگر کُشند به تیغ و کِشند بر دارم

به چشم پادشهان ناز می‌کند پایم                  که خاک کوی غلامان حضرت یارم

به فرض هم که برانی مرا ز خویش هنوز                     از این که نام تو بردم به تو بدهکارم

پر از غمم به تهی دستی‌ام نگاه مکن                         مگو که هیچ ندارم، ببین تو را دارم

دلدار منی یابن زهرا ـ تو یار منی یابن زهرا

ترسم که بیایی تو و من زنده نباشم

کاری بکن ای دوست که شرمنده نباشم

ای تاج سرم یابن زهرا ـ من منتظرم یابن زهرا

برای سلامتی و تعجیل ظهورشان صلوات ختم کنید.

برای این که مجلسمان بدون گفتن مسأله نباشد امشب این مسأله را یادآور شویم که انسان اگر یک وسیله ای را و یا پول پس انداز شده ای را خمسش را پرداخت کرد و دوباره تا سال آینده همان روزی که سال خمسی اش است، مثلاً هشت محرم سال خمسی من است، این کتاب را هم استفاده نکردم خمس گرفته است، فردا خمسش را می دهم باز تا هشت محرم سال دیگر هم استفاده نمی کنم بر فرض؛ آیا دوباره لازم است خمس بدهم؟ نه! فرموده‌اند: «المخمّس لا یخمّس» آن که یک بار خمسش داده شده است، دیگر دادن خمسش واجب نیست. خداوند ما را با انجام وظائف شرعی مان آشنا کند.

بحثمان آخرین دعای امام حسین بود. «اللهم أنت متعالی المکان، عظیم الجبروت...» رسیدیم به این عبارت: «وأفزع إلیک خائفاً» به تو پناه می‌برم در حالی که ترس دارم و خوف دارم. به مناسبت، در ارتباط با این عبارت گفتیم: امام هر عصری مفزع است، پناهگاه است.

اما امشب! خوف از خدا از بالاترین ثروت‌های معنوی است؛ اگر کسی خداترس بشود در امور معنوی به بالاترین درجات می‌رسد

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (7)

به مناسبت محرم و همزمانی این شماره با تبلیغ ایام عزای سیدالشهداء (علیه السلام)، بسته پیشنهادی این شماره منبر مکتوب دهه اول با موضوع "آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)" تقدیم حضورتان می گردد:

مجلس هفتم

شب هفتم/ روضه ی حضرت علی اصغر علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلّی الله علی سیدنا و نبینا أبی القاسم المصطفی محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

 

            ای که شد بی رخ تو خانه دل ظلمانی                حاصل همه بی حاصلی و حیرانی

            شیعیان تو غریبن غریبن غریب                       مظهر غیرت حق تیغ نمی جنبانی

            گاه و بی گاه ز درگاه خدا می طلبم                       که نمایند مرا در قدمت قربانی

                                                     یا صاحب الزمان

           نیستم مالک و مقداد ولی معرفتم                   این قَدَر هست که گه گاه کنم دربانی

           دست کم اذن بفرمای که در وقت ظهور           کنم از جامه و از پای تو گرد افشانی

          دیدی آن روز جگر سوز که از بوسه سنگ         خون خورشید فرو می چکد از پیشانی

برای سلامتی و تعجیل ظهورشان صلوات ختم کنید.

موضوع بحث آخرین دعای امام حسین علیه السلام بود. «اللهم أنت متعالی المکان عظیم الجبروت».

رسیدیم به این عبارت: «ادعوک محتاجاً وأرغب إلیک فقیراً» تو را در حال احتیاج می خوانم و به سوی تو رغبت و میل و گرایش دارم در حالی که فقیر هستم.

گفتیم که فقر در آموزه‌های دینی و آیات و روایات معانی مختلفی دارد و همین باعث شده است که بعضی‌ها فکر کنند اینها با هم متفاوت و یا متعارض است، در حالی که چنین نیست.

به فقر به معنای رایج آن یعنی بی پولی و فقدان امکانات مالی رسیدیم. گفتیم که این فقر اگر همراه با صبوری و رضا و بندگی خدا باشد، آن فقیر به بالاترین درجات می‌رسد و اگر همراه با ناشکیبایی و حرف بی جا زدن و خروج از خط شرع مقدّس باشد، چه بسا برسد به آن جایی که «کاد الفقر أن یکون کفراً»، نزدیک است که به کفر منجر بشود. و البته گفتیم که فقر به مصلحت بعضی هاست و نمونه هایی ارائه شد.

رسیدیم به اینجا که چه عواملی فقر می‌آورد و چه عواملی برطرف کنندى فقر است؟ وعده دادم که عوامل فقر آور را بشمارم، مختصراً آن عوامل فقر آور را می شمارم و هر چقدر که وقت بماند به عبارت بعدی می‌پردازم.

ابتدا بگویم این که شما گاه می‌گویید بعضی از اشخاص ممکن است این کارهای فقر آور را انجام بدهند ولی فقیر هم نشوند! در جواب گوییم اول این که ممکن است این افراد عامل دیگری از آن عوامل

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (6)

به مناسبت محرم و همزمانی این شماره با تبلیغ ایام عزای سیدالشهداء (علیه السلام)، بسته پیشنهادی این شماره، منبر مکتوب دهه اول با موضوع "آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)" تقدیم حضورتان می گردد:

مجلس ششم

شب ششم/ روضه ی حضرت قاسم بن الحسن علیهما السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلّی الله علی سیدنا و نبینا أبی القاسم المصطفی محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

دل در پی خود قافله در قافله داری                  در سلسله ی زلف دو صد سلسله داری

دانم که تو از منتظرانت گله داری                    سوگند به اشکی که تو در نافله داری

با یک نگه خود مس ما را تو طلا کن              چشمی که بود لایق دیدن تو عطا کن

                        آقای منی یابن زهرا***مولای منی یابن زهرا

ای گمشده ى مردم عالم به کجایی                 ما جمله گدا و تو ولی نعمت مایی

کی می‌شود از کعبه جمالت بنمایی                  وای از غم هجران و از این درد جدایی

                               یا صاحب الزمان... یا صاحب الزمان

برای سلامتی و تعجیل ظهورشان صلوات ختم کنید.

«اللهم أنت متعالی المکان، عظیم الجبروت»؛ موضوع صحبت ما آخرین دعای امام حسین علیه السلام بود.

رسیدیم به این عبارت: «أدعوک محتاجاً وأرغب إلیک فقیراً» خدایا من به سوی تو رغبت دارم، میل و گرایش دارم، در حالی که فقیر هستم. در آموزه‌های دینی ما، قرآن کریم و روایات اهل بیت، فقر به معانی مختلف آمده است و شاید همین موضوع باعث شده است که عده‌ای گمان کنند روایاتی که راجع به فقر است، با همدیگر تفاوت دارد. از یک طرف رسول خدا فرمود: «الفقر فخری»[1] فقر مایه ی افتخار من است و از طرفی فرمود: «کاد الفقر أن یکون کفراً»[2] نزدیک است که فقر منجرّ به کفر بشود. پس بالاخره فقر خوب است یا بد است و کدامش مطلوب دین و شارع مقدّس است؟

هر کدام به حسب ظاهر بنا بر تحقیق بعضی از محققین معاصر به یک معنا آمده است.

یک معنای فقر  افتقار ذاتی همه ی موجودات به خداست، همه ی ما محتاج به خدا هستیم در هر لحظه و همیشه «یا أیها الناس أنتم الفقراء إلی الله و الله هو الغنیّ الحمید»[3] معنای اول فقر افتقار ذاتی است.

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (5)

به مناسبت محرم و همزمانی این شماره با تبلیغ ایام عزای سیدالشهداء (علیه السلام)، بسته پیشنهادی این شماره منبر مکتوب دهه اول با موضوع "آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)" تقدیم حضورتان می گردد:

مجلس پنجم

شب پنجم/ روضه ی حضرت عبد الله بن الحسن علیهما السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلّی الله علی سیدنا و نبینا ابی القاسم مصطفی محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

ای دل شیدای ما گرم تمنّای تو                    کی شود آخر عیان، طلعت زیبای تو

گر چه نهانی ز چشم، دل نبود نا امید              می‌رسد آخر به هم، چشم من و پای تو

یابن الحسن کجایی ـ من آمدم گدایی

پر شده گوش فلک، ز نغمى این و آن             کی رسد آخر به گوش، نغمه و آوای تو

یابن الحسن کجایی ـ من آمدم گدایی

مرا به چهرى خود یک نگاه مهمان کن                      اگر چه لایق آن نیستم، تو احسان کن

برای سلامتی و تعجیل ظهورشان صلوات ختم کنید.

موضوع بحثمان آخرین دعای امام حسین علیه السلام بود: «اللهم متعالی المکان، عظیم الجبروت».

رسیدیم به این عبارت: «ذکور إذا ذکورت، شکور إذا شکرت» دو شب این را بحث کردیم، بسیار یادکننده هستی هر گاه یاد شوی، و بسیار شکرگزار هستی هر گاه شکر شوی. این فراز ها را در کجا  پیدا کنیم؟ در دعای روز سوم شعبان. درست است که آخرین دعای امام حسین است، اما دستور داریم که آن روز خوانده بشود.

«اللهم أنت متعالی المکان، عظیم الجبروت، شدید المحال، غنی عن الخلائق، عریض الکبریاء» عبارت حضرت هم این است که روزی است که دشمن بسیار بر او اتفاق کرده بودند. «قریب الرحمة، صادق الوعد، سابق النعمة، حسن البلاء، قریب إذا دعیت، محیط بما خلقت، قابل التوبة لمن تاب إلیک، قادرٌ علی ما أردت و مدرکٌ ما طلبت، و شکورٌ إذا شکرت، و ذکور إذا ذکرت». «أدعوک محتاجاً».

فرمود: «اجعل ذکر الله لأجل ذِکره لک فإنّه ذَکرک و هو غنیّ عنک» یک انگیزه ى مهم برای یاد خدا این است که اول او تو را یاد کرده است که تو توانسته‌ای یادش کنی. چون او تو را یاد کرده است تو هم یادش کن. «فذکر الله لک أجلّ و أشهی»[1]  این که خدا تو را یاد می‌کند هم مهم تر و بزرگ تر است و هم دلخواه‌تر. یک اهل دل از اهل منبر می‌گفت: از پدرم که بهره ها در معرفت داشت شخصی پرسید: ما که می‌گوییم یا علی! آیا امیرالمؤمنین می‌شنود صدایمان را؟ ایشان پاسخ داد: تا او نخواهد که تو نمی‌توانی بگویی یا علی! ، نه این که اختیار را بخواهیم نفی کنیم بلکه منظور آن است که این توفیق به واسطه ی آنها داده می‌شود.

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (4)

به مناسبت محرم و همزمانی این شماره با تبلیغ ایام عزای سیدالشهداء (علیه السلام)، بسته پیشنهادی این شماره منبر مکتوب دهه اول با موضوع "آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)" تقدیم حضورتان می گردد:

مجلس چهارم

شب چهارم/ روضه ی جناب حر رضوان الله علیه

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلّی الله علی سیدنا و نبینا ابی القاسم مصطفی محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

سینه ی تنگم مجال آه ندارد                        جان به هوای لب است و راه ندارد

گوشه ی چشمی به سوی گوشه نشین کن      زان که جز این گوشه کس پناه ندارد

گر چه سیه رو شدم، غلام تو هستم                خواجه مگر بنده ی سیاه ندارد

هر که گدایی ز آستان تو آموخت       دولتی اندوختی که شاه ندارد

مرا به چهره خود یک نگاه مهمان کن                        اگر چه لایق آن نیستم تو احسان کن

برای سلامتی و تعجیل ظهورشان صلوات ختم بفرمایید.

بحث من آخرین دعای امام حسین بود. دعا اهمیتش از این جهت است که دقائقی به شهادت و جدا شدن روح مقدّس سید الشهداء از پیکر مطهرشان انشاء شده است.

مرحوم شیخ الطائفة الامامیة این دعا را نقل کرده است. «اللهم متعالی المکان، عظیم الجبروت» تا می‌رسیم به این عبارت «ذکور إذا ذُکِرت، شکور إذا شُکِرت» بسیار یاد کننده هستی هنگامی که تو را یاد کنند، بسیار شکرگزاری می‌کنی هنگامی که تو را شکر گویند.

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (3)

به مناسبت محرم و همزمانی این شماره با تبلیغ ایام عزای سیدالشهداء (علیه السلام)، بسته پیشنهادی این شماره منبر مکتوب دهه اول با موضوع "آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)" تقدیم حضورتان می گردد:

  مجلس سوم

شب سوم/روضه ی حضرت رقیه سلام الله علیها

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا أبی القاسم محمد

و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

ای رخت ماه تر ز ماه وشان             بی نشانم که دارد از تو نشان؟

دست بر دامنت کیان دارند               تا زنم دست دل به دامنشان

من غبارم به روی دامن تو               جای خوش کرده ام مرا مفشان

بنده ام بنده فراری تو         بند بر گردنم بنه بکشان

به خطا رفته‌ای عطا بنما                  بکشان و کنار خود بنشان

ای طبیب تن بیمار دل زار بیا

گر چه ما را نبود دیده دیدار بیا

یوسف فاطمه یک دم سر بازار بیا

عاشقانت همه باشند خریدار بیا

هر چه آید به سر ما همه از دوری توست

بانگ رسوایی من نیز ز مستوری توست

موضوع بحثمان: آخرین دعای امام حسین سلام الله علیه بود.

من و شما در مقابل اهلبیت هیچ هیچیم؛ اگر کسی خیال می‌کند که اشخاص نسبت به چهارده معصوم نسبتشان مثل شمع است به خورشید، این تصوّر آدم‌های جاهل است؛ همۀ عالم، خوبان، بدان، اولیای خدا، نسبت به این چهارده نفر مثلشان مثال ظلمت است به نور الأنوار و اگر کسی نوری دارد از اینها دارد، اگر خیری هست از اینهاست. بعضی وقتها همین بچه‌ها و جوان‌ها فکر می‌کنند، مثلاً یک معلم قرآن ما داشتیم در دبستان که خدا حفظش کند، می‌فرمود که شما خیال نکنید اهلبیت چند پله از بالاترین علمای ما بالاتر هستند! تمام اولیای خدا، خاک پای غلام امیرالمؤمنین هم نیستند. آن وقت نکته‌ای که هست می‌گوید من و شما که هیچیم، اگر بگویید ده دقیقه دیگر می‌خواهیم بمیریم یک طور دیگری با خدا حرف می‌زنیم، هر کسی که باشد. آن وقت سید الشهداء سلام الله علیه، یک عمر جز به خدا به هیچ چیزی توجه نکرد، نه بهشت، نه جهنم، نه دنیا، نه آخرت، فقط خدا. آن وقت ببینید در آستانه ای که روح مطهرش از بند بدن طیب و طاهرش به آن کیفیتی که نمی شود گفت جدا شد، دارد با خدا این طور حرف می زند. خیلی دعا مهم است.خدا را ثناء می گوید: «اللهم متعالی المکان، عظیم الجبروت» تا رسیدیم به این جمله «ذکورٌ إذا ذکرت» این خیلی بحث داشت، که گذشتیم.

متن منبر برای هر شب دهه: آخرین دعای امام حسین (2)

به مناسبت محرم و همزمانی این شماره با تبلیغ ایام عزای سیدالشهداء (علیه السلام)، بسته پیشنهادی این شماره منبر مکتوب دهه اول با موضوع "آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)" تقدیم حضورتان می گردد:

 

مجلس دوم

شب دوم/ روضه ی ورود

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا أبی القاسم محمد و على آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین

دل خون شد از امید و نشد بخت یار من  ***  ای وای بر من و دل امیدوار من

ای سیل اشک خاک وجودم به باد ده *** تا بر دل کسی ننشیند غبار من

از جور روزگار چه گویم که از فراق *** هم روز من سیه شد و هم روزگار من

نزدیک شد که خانه عمرم شود خراب *** رحمی نما وگرنه خراب است کار من

ترسم که بیایی تو و من زنده نباشم *** کاری بکن ای دوست که شرمنده نباشم

دلدار منی یابن زهرا *** تو یار منی یابن زهرا

ای خسرو خوبان نظری سوی گدا کن  *** رحمی به من سوخته بی سر و پا کن

ای شمع دلم یابن زهرا *** از تو خجلم یابن زهرا

مرا به چهره خود یک نگاه مهمان کن *** اگر چه لایق آن نیستم تو احسان کن

 

بحث من آخرین دعای امام حسین بود؛ این دعا به خصوص از این جهت اهمیت دارد که قلب مطهری که یک عمر جز برای خدا برای احدی نطپیده است، در آخرین لحظات عمر و در قتلگاه در آن بحبوحه و در آستانه ملاقات و لقاء الله این گونه با خدا سخن می‌گوید: «اللهم متعالی المکان، عظیم الجبروت»، رسیدم به اینجا: «ذکور إذا ذکرت» تو بسیار یاد می‌کنی هنگامی که یاد شوی. یاد می‌کنی، یعنی خدا ما را یادش می‌رود؟ نه! اما حدود سی و هشت اثر برای ذکر خدا در روایات هست، همه ی اینها را می‌شود گفت آن یادی است که خدا از ما می‌کند. مثلاً: «من أکثر ذکر الله أحبّه الله» کسی زیاد به یاد خدا باشد، خدا دوستش دارد: «فاذکرونی أذکرکم» این قدر اهمیت دارد ذکر خدا! از رسول اکرم نقل شده که فرمودند: «ثلاثة معصومون من إبلیس و جنوده» سه گروه نه معصوم اصطلاحی بلکه یعنی در امان و ایمنی هستند از ابلیس و سپاهیانش، یکی «الذاکرون لله والباکون من خشیة الله ویستغفرون بالأسحار» آنهایی که خدا را یاد می کنند، آن‌هایی که گریه می‌کنند از ترس خدا و آن‌هایی که سحر‌ها استغفار می‌کنند.