یکی از نفیس ترین زیارات سید الشهدا علیه السلام زیارتی است که ابوحمزه ی ثمالی رضوان الله علیه از امام صادق علیه السلام نقل کرده و ابن قولویه رحمه الله آن را در باب هفتاد و نهم کتاب پر ارج کامل الزیارات در نقل زیارات وارده براى حضرت امام حسین بن على علیه السلام به عنوان زیارت بیست و یکم به سند معتبر نقل کرده است. این زیارت سرشار از معارف ناب و عمیق اعتقادی است و علاوه بر وجود معارف دیگر زیارات مأثوره در آن، دربردارنده ی نکاتی ناگفته یا کمتر گفته در عظمت امام حسین علیه السلام و عمق مصیبت ایشان است. ویژگی منحصر به فرد دیگر این زیارت بیان تفصیلی مناسک و اعمال و آدابی است که در مسیر و حین زیارت برای زیارت کننده بر شمرده شده است. گویی ذکر این مناسک بیان گوشه ای از حقیقت و عظمت زیارتی است که خود  حج شمرده شده و ثواب آن گاه معادل یا برتر از صد هزار حج دانسته شده است. شاید با نظر به این مناسک و آداب زیارت بهتر بتوان حقیقت این سؤال و جواب را دریافت:

قالَ الإمامُ الباقرُ علیه السلام ـ لَمّا قالَ لَهُ محمّدُ بنُ مُسلمٍ : إذا خَرَجنا إلى أبِیکَ أ فَلَسنا فی حَجٍّ ؟ ـ : بَلى ، قلتُ : فَیَلزَمُنا ما یَلزَمُ الحاجَّ ؟ قالَ : ما ذا ؟ قلتُ : مِن الأشیاءِ التی یَلزَمُ الحاجَّ ؟ قالَ : یَلزَمُکَ حُسنُ الصَّحابَةِ لِمَن یَصحَبُکَ ، و یَلزَمُکَ قِلَّةُ الکَلامِ إلاّ بخَیرٍ ، و یَلزَمُکَ کَثرَةُ ذِکرِ اللّه ِ ، و یَلزَمُکَ نَظافَةُ الثِّیابِ ، و یَلزَمُکَ الغُسلُ قَبلَ أن تَأتِیَ الحَیرَ ، و یَلزَمُکَ الخُشوعُ ، و کَثرَةُ الصَّلاةِ ، و الصَّلاةُ عَلى محمّدٍ و آلِ محمّدٍ ، و یَلزَمُکَ التَّوقِیرُ لِأخذِ ما لَیسَ لکَ ، و یَلزَمُکَ أن تَغُضَّ بَصَرَکَ ، و یَلزَمُکَ أن تَعودَ عَلى أهلِ الحاجَةِ مِن إخوانِکَ إذا رَأیتَ مُنقَطِعا ، و المُواساةُ . و یَلزَمُکَ التقیَّةُ التی قِوامُ دِینِکَ بها ، و الوَرَعُ عمّا نُهِیتَ عَنهُ ، و الخُصُومَةِ ، و کَثرةِ الأیمانِ ، و الجِدالِ الذی فیهِ الأیمانُ ، فإذا فَعَلتَ ذلکَ تَمَّ حَجُّکَ و عُمرَتُکَ

 محمّد بن مسلم گوید : به امام باقر علیه السلام عرض کردم : آن گاه که به زیارت پدر شما می رویم آیا چنین نیست که ما در حج هستیم؟ فرمود: آرى! پرسیدم: پس آنچه بر حاجى لازم است بر ما نیز لازم است؟ فرمود: چه چیز؟ عرض کردم : از اموری که بر حاجى (رعایت آن) لازم است! فرمود : لازم است با همسفرت خوش رفتار باشى ، لازم است کمتر حرف بزنى، مگر در خیر و خوبى. لازم است یاد خدا بسیار کنى. لازم است جامه ات تمیز باشد. لازم است پیش از رسیدن به حائر [حسینى ] غسل کنى. لازم است خاشع باشى و نماز زیاد بخوانى و بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستى. لازم است از برداشتن آنچه مال تو نیست خوددارى کنى. لازم است چشمت را [از حرام ] فرو بندى، اگر دیدى یکى از برادران همسفرت توشه اش تمام شده و از سفر بازمانده ، لازم است به او رسیدگى و کمک مالى کنى . لازم است تقیّه را، که قوام و استحکام دین تو به آن است، رعایت کنى و از منهیّات و ستیزه و جرّ و بحث و قسم خوردن زیاد و جدال و بحث، که در آن سوگند خورده شود، دورى کنى. پس اگر اینها را رعایت کردى حج و عمره تو به طور کامل انجام شده است . (بحار الأنوار : 101/142)

با بهره گیری از این زیارت و البته با توسل به صاحب زیارت می توان منبر شب های محرم را جامع، عمیق و مؤثرتر ساخت.

از این زیارت در دو محور می توان استفاده کرد:

1. بررسی آداب و مناسک متنوع و متکثر زیارت از جمله غسل، اظهار حزن، پرهیز از خودآرایی، بکارگیری عطر، خوردن گوشت، نحوه ی حرکت به سوی مضجع شریف،ادای زیارت در نواحی مختلف روضه ی منوره ومانند آنها که هر کدام بیانگر حقایق، اسرار و آثاری است. شگفت آن که این آداب در چهل مرحله به شماره آمده است و هرکدام می تواند سرفصلی برای گفتگو و خطابه قرار گیرد.

2. بررسی محتوا و معارف زیارت از جمله سلام ها، لعن ها، استغفارها، نیایش ها، شهادت ها، عرض اعتقادها، دعاها، نماز زیارت و اهمیت و تأکید بلیغی که بر مسأله ی مصیبت زدگی و گریه و بی تابی و عزاداری در این زیارت وجود دارد که هریک مجالی برای عمیق تر کردن نگاه مخاطبان نسبت به دستگاه اباعبد الله علیه السلام را فراهم می آورد.

این زیارت در مجموعه ی ارزشمند «نبراس الزائر فی زیارة الحائر» اثر استاد علی اکبر مهدی پور ذکر شده است. این کتاب توسط انتشارات رسالت در سال 87 چاپ شده و هم اکنون در حرم مقدس سیدالشهدا علیه السلام به عنوان کتاب دعا و زیارت در دسترس زائران قرار دارد. شما می توانید ضمن تشویق مخاطبان خود به زیارت کربلا که خود مسأله ی بسیار مهمی در این ایام می باشد؛ آنها را به بهره گیری این مجموعه در کربلای معلا یا خرید آن در ایران راهنمایی کنید.

اما زیارت؛

ابو عبدالرحمن بن احمد بن حسین عسکرى، و محمد بن حسن هر دو، از حسن بن على بن مهزیار، از پدرش على بن مهزیار، از محمد بن ابى عمیر، از محمد بن مروان، از ابى حمزه ثمالى، نقل کرده اند که او گفت:

امام صادق علیه السلام فرمودند:

1. هنگامى که خواستى به زیارت قبر حضرت امام حسین علیه السلام بروى روز چهار شنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگیر

2. سپس هنگام خروج همسر و فرزندانت را جمع کن و دعاء سفر را بخوان

3. پیش از خارج شدنت غسل کن و در وقت غسل بگو...

4. بعد سوره ی فاتحة الکتاب و معوذتین و سوره قل هو الله احد و سوره انا انزلناه و آیة الکرسى و سوره یس و آیات آخر سوره حشر پس هر گاه از چیزى خوف و هراس داشتى بگو: لا حول و لا قوة الا بالله...

5. ولا تدَّهِن ولا تکتحل حتّى تأتی الفرات ، وأقلَّ الکلام والمزاح ، وأکثر مِن ذکر الله تعالى ، وإیّاک والمِراح والخصومة

6. و وقتى به فرات وارد شدى پیش از آنکه از آن عبور کنى بگو: اللّهُمَّ أنْتَ خَیرُ مَنْ وَفَدَ إلَیْهِ الرِّجالُ...

7. سپس از فرات عبور کن و بگو: اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآل مُحَمَّدٍ ، وَاجْعَلْ سَعْیی مَشْکُوراً وَذَنْبی مَغْفُوراً ، وعَمَلی مَقْبُولاً ، وَاغْسِلْنی مِنَ الخَطایا وَالذُّنُوبِ ، وَطَهِّرْ قَلْبی مِنْ کُلِّ آفَةٍ تَمْحَقُ دِینی ، أو تُبْطِلُ عَمَلی یا أرْحَمَ الرَّاحِمین...

8. سپس به نینوى برو و اثاثیه و اسباب را در آنجا بگذار، روغن به خود نمال و سرمه نکش و تا زمانى که در آنجا مقیم هستى گوشت نخور

ثمَّ تأتی النِّیْنَوى فتضع رَحْلَک بها ، ولا تدهِنْ ولا تکتحل ولا تأکل اللَّحم ما دُمت مُقیماً بها ،

سپس به شط که در مقابل محل قبر است برو در حالى که لنگى به کمر بسته اى در آن غسل کن

ثمَّ تأتی الشَّطّ بحذاء نخل القبر فاغتسل وعلیک المِئزر

و در حال غسل بگو: اللّهُمَّ طَهِّرنی وَطَهِّرْ [لی] قَلْبی وَاشْرَحْ لی صَدْری

للّهُمَّ اجْعَلْهُ نُوراً وَطَهوراً وَحِرْزاً وَشِفاءً مِن کُلِّ سُقْمٍ وَداءٍ ، وَمِنْ کُلِّ آفَةٍ وَعاهَةٍ ، وَمْنْ شَرِّ ما أخافُ وَأحْذَرُ ، اللّهُمَّ طَهِّرْ بِهِ قَلْبی وَجَوارِحِی ، وَعِظامِی وَلَحْمِی وَدَمی ، وَشَعْری وَبَشَری ، وَمُخِّی وَعَصَبی ، وَما أقَلَّتِ الأرْضُ مِنِّی ، وَاجْعَلْهُ لی شاهِداً یَومَ فَقْری وَفاقَتی

خدایا این غسل را نور و مطهر و حفظ کننده و شفاء از هر مرض و درد و آفت و بلا قرار بده، بار خدایا به واسطه آن قلب و اعضاء و استخوان و گوشت و خون و موى و پوست و مغز و رگ و آنچه که زمین از من حمل مى کند را پاک و طاهر قرار بده و آنرا شاهد براى من در روز فقر و تهى دستیم قرار بده

10. سپس پاکیزه ترین لباس هایت را بپوش و وقتى آنرا پوشیدى سى مرتبه الله اکبر بگو  

ثمَّ ألبسْ أطْهَرَ ثیابِک ، فإذا لبستَها فقل : «الله أکْبر» ـ ثلاثین مرَّة ـ وتقول : «الحَمْدُلله الَّذی إلَیْهِ قَصَدتُ فَبَلَّغَنی ، وَإیّاهُ أرَدْتُ فَقَبِلَنی وَلَمْ یَقْطَعْ بی...

11. سپس پاى برهنه حرکت کن در حالى که با وقار و آرامش مى باشى و در این حال تکبیر(الله اکبر)و تهلیل (لا اله الا الله)و تمجید (خدا را با مجد و بزرگى یاد کردن نظیر گفتن لا حول و لا قوة الا بالله گفتن) و تحمید (الحمد الله) گفته و نیز عباراتى که بر تعظیم حق تعالى و رسول گرامیش صلى الله علیه و آله دلالت دارند را بکار ببر.

ثمَّ امش حافیاً وعَلَیْکَ السّکینة والوقار بالتَّکبیر والتَّهلیل والتَّمجید والتَّحمید والتّعظیم للهِ ولرسوله صلّى الله علیه وآله ، وقل أیضاً و همچنین بگو...

12. سپس اندکى حرکت کن و قدم هایت را کوتاه بردار و وقتى به تل و تپه رسیدى و قبر در مقابلت قرار گرفت بایست و سى مرتبه تکبیر گفته

ثمّ امش قلیلاً وقَصِّر خُطاکَ ، فإذا وقَفْتَ على التَّلِّ واستقبلتَ القبرَ فَقِف وقل: « الله أکبر» ـ ثلاثین مرَّة ـ و سپس بگولا إلَه إلاّ الله فی عِلْمِهِ وَلا إلهَ إلاّ اللهُ بَعْدَ عِلْمِهِ منتهى علمه... وَالحَمْدُ لله رَبِّ العالَمِینَ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا مَلائِکَةَ اللهِ وَزُوّارَ قَبْرِ ابْنِ نَبی اللهِ

13. سپس ده قدم بردار و سى مرتبه تکبیر گفته و در حالى که راه مى روى بگو: لا إلهَ إلاّ اللهُ تَهْلِیلاً لا یُحْصیهِ غَیرُهُ قَبْلَ کُلِّ واحِدٍ ، وَبَعْدَ کُلِّ واحِدٍ ، وَمَعَ کُلِّ واحِدٍ ، وَعَدَدَ کُلِّ واحِدٍ ، وَسُبْحانَ اللهِ تَسْبیحاً لا یُحصِیهِ غَیرُهُ قَبْلَ کُلِّ واحِدٍ ، وَبَعْدَ کُلِّ واحِدٍ ، وَمَعَ کُلِّ واحِدٍ ، وَعَدَدَ کُلِّ واحدٍ

14. سپس اندکى حرکت کن، در حالى که با آرامش و سنگینى راه مى روى تکبیر و تهلیل گفته و حق تعالى را به مجد و بزرگى یاد نما و به تحمید و تعظیم حق تعالى و رسول اکرم صلى الله علیه و آله پرداز و قدم هایت را کوچک بردار و وقتى به درب شرقى حرم رسیدى بایست

وقصِّر خُطاک ، فإذا أتیتَ الباب الَّذی یلی المشرق فَقِفْ على الباب و بگوأشْهَدُ أنْ لا إلهَ إلاّ اللهُ وَحدَهُ لا شَریکَ لَهُ ، وَأشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً صلّى الله علیه وآله وسلّم عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ ، وَأمینُ اللهِ عَلى خَلْقِهِ ... الحَمْدُ لله الَّذی هَدانا لِهذا وَما کُنّا لِنَهْتَدی لَولا أنْ هَدانَا اللهُ ، ...  اللّهُمَّ إنّی أشْهَدُ أنَّ هذا قَبرُ ابْنِ حَبیبکَ وَصَفْوَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ ، وَأنَّهُ الفائِزُ بِکَرامَتِکَ ، أکْرَمْتَهُ بِکِتابِکَ ، وَخَصَصْتَهُ وَائْتَمَنْتَهُ عَلى وَحْیِکَ ، وَأعْطَیْتَهُ مَواریثَ الأنْبیاءِ ، وَجَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلى خَلْقِکَ ، فأعْذَرَ فی الدَّعْوَةِ ، وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ ، لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الضَّلالَةِ ، وَالجهالَةِ وَالْعَمى ، وَالشَّکِّ والارْتیابِ إلى بابِ الهُدى مِنَ الرَّدى ، وأنْتَ تَرى وَلا تُرى ، وَأنْتَ بِالمنْظَرِ الأعْلى ، حَتّى ثارَ عَلَیْهِ مِنْ خَلْقِکَ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنیا وباعَ الآخِرَةَ بِالثَّمَنِ الأَوْکَسِ [الأدْنى] ، وَأسْخَطَکَ وَأسْخَطَ رَسُولَکَ ، وأطاعَ مِنْ عَبِیدِکَ مِنْ أهْلِ [الشِّقاق وَ] النِّفاقِ ، وَحَمَلَةِ الأوْزار مَنِ اسْتَوجَبَ النّارَ ، لَعَنَ اللهُ قاتِلی وُلْدِ رَسُولِکَ ، وَضاعَفَ عَلَیْهِمُ الْعَذابَ الألِیمَ

15. سپس اندکى نزدیک شو و بگو: السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ نُوحٍ نَبیِّ اللهِ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ إبراهیمَ خَلیلِ اللهِ ، السَّلام عَلَیْکَ یا وارثَ مُوسى کَلیمِ اللهِ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عیسى رُوح الله ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارثَ مُحَمَّدٍ حَبیبِ اللهِ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارثَ أمیر المؤمنین عَلیِّ بْنِ أبی طالِبٍ وَصیِّ رُسُولِ الله ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ الحسَنِ بْنِ عَلیٍّ الزَّکیِّ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یاوارِثَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَ النِّساءِ الْعالَمِینَ ، الصِّدِّیقَةِ ، السَّلامُ عَلَیْکَ أیُّها الصِّدِّیقُ الشَّهیدُ ، السَّلامُ عَلَیْکَ أیُّها الوَصیُّ الرَّضیُّ البارُّ التَّقیُّ ، السَّلامُ عَلَیْکَ أیُّها الوَفیُّ النَّقیُّ ، أشْهَدُ أنَّکَ قَدْ أقَمْتَ الصَّلاةَ...

16. پس داخل حائر بشو و در وقت داخل شدن بگو

ثمَّ ادخل الحائر وقل حین تدخل السَّلامُ عَلى مَلائِکَةِ اللهِ ... السَّلامُ عَلَیْکَ یا ابْنَ رَسُولِ اللهِ ، وَابْنَ أمِینِ الله ، وَابْنَ خالِصَةِ اللهِ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا أبا عَبْدِاللهِ إنّا لله وإنّا إلَیْهِ راجِعُونَ ، ما أعْظَمَ مُصِیبَتَکَ عِنْدَ جَدِّکَ رَسُولِ اللهِ صلّى الله علیه وآله وسلّم وَ ما أعْظَمَ مُصیبَتَکَ عِنْدَ مَنْ عَرَفَ اللهَ عَزَّوَجلَّ ، وَأجَلَّ مُصیبَتَکَ عنْدَ المَلأ الأَعْلى ، وَعِنْدَ أنْبِیاءِ اللهِ وَعِنْدَ رُسُلِ اللهِ ، السَّلامُ مِنّی إلَیْکَ وَالتَّحیَّةُ مَعَ عَظیم الرَّزیَّةِ عَلَیْکَ ، کُنْتَ نُوراً فی الأصْلابِ الشّامِخَةِ ، وَنُوراً فی ظُلُماتِ الأرْضِ ، وَنُوراً فی الهَواءِ ، وَنُوراً فی السَّماوات الْعُلى ، کُنْتَ فیها نُوراً ساطِعاً لا یُطْفىء ، وَأنْتَ النّاطِقُ بِالهُدى

17. سپس اندکى حرکت کن و بعد هر کدام ازتکبیر و تهلیل و تسبیح و ذکر (لبیک داعى الله)، را هفت مرتبه بگو

ثمَّ امش قلیلاً وقل : «الله أکبر» ـ سبع مرَّات ـ وهلّله سبعاً ، وأحمده سبعاً ، وسبّحه سبعاً وقل : «لَبَّیْکَ داعِی اللهِ» سبعاً ، وقل :

إنْ کانَ لَمْ یُجِبْکَ بَدَنی عِنْدَ اسْتَغاثَتِکَ ، وَلِسانی عِنْدَ اسْتِنْصارِکَ ، فَقَدْ أجابَکَ قَلْبی ، وَسَمْعی وَبَصَری ، ورَأیی وَهَوای عَلى التَّسْلِیمِ لِخَلَفِ النَّبیِّ المُرْسَلِ ...

جِئْتُکَ یا مَولایَ انْقِطاعاً إلَیْکَ ، وَإلى جَدِّکَ وَأبِیکَ ، وَوُلْدِکَ الخَلَفِ مِنْ بَعْدِکَ ، فَقَلْبی لَکَ مَسَلِّم ، وَرَأْیی لَکَ مُتَّبِعٌ ، وَنُصْرَتی لَکَ مُعِدَّة ، حَتّى یَحْکُمَ اللهُ بِدینِهِ وَیَبْعَثکُمْ ،

اُشْهِدُ اللهَ أنَّکُمُ الحُجَّةُ ، وَبِکُمْ تُرْجَى الرَّحْمَةُ ، فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ ، إنّی بِکُمْ مِنَ المُؤمِنینَ ، لا اُنکِرُ لله قُدْرَةً ، وَلا اُکَذِّبُ مِنهُ بِمَشیئَةٍ

اگر در هنگام استغاثه و طلب پناه، بدن و جسمم تو را اجابت و زبانم هنگام طلب نصرت تو را یارى نکرده است پس همانا قلب و گوش و چشمم تو را اجابت مى نمایند، و فکر و هواى من فرمان بردار و تسلیم فرزند نبى مرسل ... می باشد.

اى آقاى من به نزد تو آمدم در حالى که از همه قطع و به تو جد و پدر و فرزندانت که جانشینان بعد از تو هستند خود را وصل نموده ام، پس قلبم تسلیم تو و راى و فکرم تابع تو، و کمکم براى تو آماده بوده تا زمانى که خدا حکم براى دینش نموده و شما را بر انگیزد

خدا را شاهد مى گیرم که شما حجت او هستید، و به سبب شما امید رحمت مى باشد، پس کسى که با شما است با شما بوده نه با دشمنانتان، همانا من از کسانى هستم که به شما ایمان دارم، قدرت خدا را انکار نداشته و مشیتش را تکذیب نمى کنم،

18. سپس حرکت کن و قدم هایت را کوچک بردار، مقابل قبر برسى و قبله را بین دو شانه ات قرار بده و صورتت را مقابل و روبروى قبر نما

ثمَّ امش وقصِّر خُطاک حتّى تستقبل القبر ، واجعل القِبلَة بین کتفیک واستقبل بوجهک وَجهه

و بگو: السَّلامُ عَلَیْکَ مِنَ اللهِ ، والسَّلامُ عَلى مُحَمَّدٍ أمِین اللهِ عَلى رُسُلِهِ وَعَزائِمِ أمْرِهِ ... اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ صاحِبِ میثاقِکَ... اللّهُمَّ صَلِّ عَلى أمِیرِ المؤمِنینَ عَبْدِکَ ، وَأخِی رَسُولِکَ... اللّهُمَّ أتْمِمْ بِهِ کَلِماتِکَ ، وَأنْجِزْ بِهِ وَعْدَکَ ، وَأهْلِکْ بِهِ عَدُوَّکَ ، وَاکْتُبنا فی أَوْلِیائِهِ وَأحِبّائِهِ ، اللّهُمَّ اجْعَلْنا لَهُ شیعَةً وَأنْصاراً وَأعْواناً عَلى طاعَتِکَ وطاعَةِ رَسُولِکَ ، وَما وَکَّلْتَهُ بِهِ ، وَاسْتَخْلَفْتَهُ عَلَیْهِ... اللّهُمَّ صَلِّ عَلى فاطِمَةَ بِنْتِ نَبیِّکَ ، وَزَوْجَةِ وَلِیِّکَ... للّهُمَّ صَلِّ عَلَى الحَسَنِ بْنِ عَلیٍّ عَبْدِکَ... اللّهُمَّ صَلِّ عَلى الحسین بن عَلیِّ عَبْدِکَ...

 سپس بر تمام ائمه علیه السلام درود بفرست به همان طورى که بر حضرت امام حسن و امام حسین علیه السلام درود فرستادى و بعد از آن بگو:

اللّهُمَّ أتْمِمْ بِهِمْ کَلِماتِکَ ، وَأنْجِزْ بِهِمْ وَعْدَکَ ، وَأهْلِکْ بِهِمْ عَدُوَّکَ وَعَدُوَّهُم مِنَ الجنِّ وَالإنْس أجْمَعینَ ، اللّهُمَّ اجْزِهِمْ عَنّا خَیرَ ما جازَیْتَ نَذِیراً عَنْ قَومِهِ

بار خدایا وعده هائى را که در یارى نمودن دینت داده اى به واسطه این حضرات عملى نما و به دست پرتوانشان آنها را منجز فرما، و دشمنان جنى و انسى خود و ایشان را جملگى به واسطه این حضرات هلاک فرمات بار خدایا ایشان را از طرف ما جزاء بده جزاء و پاداش نیکوئى که به ترساننده از طرف قومش مى دهى،

اللّهُمَّ اجْعَلْنا لَهُم شیعَةً وَأنْصاراً وَأعْواناً ، عَلى طاعَتِکَ وطاعَةِ رَسُولِکَ ، اللّهُمَّ اجْعَلْنا مِمَّنْ یَتَّبِعُ النُّورَ الَّذِی اُنْزِلَ مَعَهُمْ ، وَأَحْیِنا مَحْیاهُمْ ، وأمِتْنا مَمَاتَهُم ، وَأشْهِدْنا مَشاهِدَهُمْ فی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ

خدایا ما را شیعه و ناصر و مددکار ایشان قرار بده که از نورى که با ایشان قرار داده اى تبعیت کنیم، و حیاتى به ما ببخش همچون حیات ایشان، و مماتى نصیبمان گردان مانند ممات ایشان و در دنیا و آخرت ما را در مشاهد ایشان حاضر گردان

19. سپس اندکى نزدیک به قبر شو و بگو: السَّلامُ عَلَیْکَ یا ابْنَ رَسُولِ اللهِ...

 سه مرتبه بگو: صَلّى اللهُ عَلَیْکَ یا أبا عَبْدِالله...

بعد بگو:... لعَنَ اللهُ قاتِلیکَ ، وَلَعَنَ اللهُ سالِبیکَ ، وَلَعَنَ اللهُ خاذِلیکَ ، وَلَعَنَ اللهُ مَنْ شایَعَ عَلى قَتْلِکَ ، وَمَنْ أمَرَ بِقَتْلِکَ ، وَشارَکَ فی دَمِکَ ، وَلَعَن اللهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِکَ فَرَضِیّ بِهِ أوْ سَلَّمَ إلَیْهِ ... اللّهُمَّ الْعَن قَتَلَةَ أمیرِ المؤمِنینَ ، وَضاعِف عَلَیْهِمُ الْعَذابَ الألِیمَ ، اللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الحسینِ بْنِ عَلیٍّ ، وَقَتَلَة أنْصارِ الحسَینِ بْنِ عَلیٍّ

خدا کشندگان تو را لعنت کند، خدا لعنت کند آنانکه جامه از بدنت بیرون آوردند، خدا لعنت کند کوبندگان تو را، خدا لعنت کند کسانى را که پى گیر کشتن تو بودند، و کسى که فرمان به کشتن تو داد، و در خونت شرکت کرد، و خدا لعنت کند کسى را که وقتى خبر کشتن تو را شنید راضى به آن شد یا در مقابلش تسلیم گشت و گردن نهاد، ... خدایا کشندگان امیر المومنین علیه السلام را لعنت کن، وعذاب دردناک را بر ایشان چندان نما، خدایا کشندگان حسین بن على علیه السلام را لعنت کن، و نیز کشندگان یاران حسین بن على علیه السلام را مورد لعن خود قرار بده، ...

و بگو: بأبی أنْتَ وَاُمِّی یا أبا عَبْدِاللهِ ، إلَیْکَ کانَتْ رِحْلَتی مَعَ بُعْدِ شُقَّتی ، وَلَکَ فاضَتْ عَبرَتی ، وَعَلَیْکَ کانَ أسَفی وَنَحِیبی ، وَصُراخِی وَزَفْرَتی وَشَهِیقی

اى ابا عبد الله پدر و مادرم فدایت شوند، با همه ی سختی و مشقتم ، بار سفر بستنم به سوی توست ، و اشکهایم براى تو ریزان است، و تاسف و گریه شدید من و فریاد و سوزش دل و بغض گلوگیر من تنها برای تو است.

بأبی أنْتَ وَاُمِّی ، یا سَیِّدی بَکَیْتُکَ یا خِیَرَةَ اللهِ وَابْنَ خِیَرَتِهِ ، وَحَقٌّ لِیَ أنْ أبکِیَکَ ، وقد بکتک السماوات والأرضون ، والجبال والبحار ، فما عذری إن لم أبکک ، وَقَدْ بَکاکَ حَبیبُ رَبّی ، وَبَکَتْکَ الأئمَّةُ صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِم ، وَبَکاکَ مَنْ دُونَ سِدْرَةِ المُنْتَهى إلى الثَّرى جَزَعاً عَلَیْکَ

پدر و مادرم فداى تو، اى آقاى من گریستم بر تو اى برگزیده خدا و فرزند برگزیده حق، و بر من است که بر تو بگریم، همانا آسمانها و زمینها و کوه ها و دریاها بر تو گریسته اند پس اگر بر تو گریه نکنم هیچ عذرى ندارم، و حبیب پروردگارم بر تو گریه کرده و ائمه هدى که درود خداوند بر ایشان باد نیز بر تو گریسته اند، و تمام موجوداتى که در طبقه بین سدرة المنتهى و کره خاک مى باشند بر تو گریسته و جزع و ناله نموده اند.

20. سپس دست به قبر بکش و بگو: السَّلامُ عَلَیْکَ یا أبا عبْدِاللهِ ...  وَأشْهَدُ أنَّکَ کُنْتَ عَلى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّکَ ، بَلَّغْتَ ما اُمِرْتَ بِهِ ، وَقُمْتَ بِحَقِّهِ ، وَصَدَّقْتَ مَنْ کانَ قَبْلَکَ غَیرَ واهِنٍ وَلا مُوهِنٍ ، فَصَلّى اللهُ عَلَیْکَ وَسَلَّمَ تَسْلیماً ، جَزاکَ اللهُ مِنْ صِدِّیقٍ خَیراً

أشْهَدُ أنَّ الجِهادَ مَعَکَ جِهادٌ ، وَأنَّ الحقَّ مَعَکَ وَإلَیْکَ ، وَأَنْتَ أهْلُهُ وَمَعْدِنُهُ ، وَمِیراثُ النُّبُوَّةِ عِنْدَکَ وَعِنْدَ أهْلِ بَیْتِکَ، وَأشْهَدُ أنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ وَنَصَحْتَ ، وَوَفَیْتَ وَجاهَدْتَ فی سَبیل الله بالحکْمَةِ وَالموْعِظَةِ الحَسَنَةِ ، وَمَضَیْتَ لِلَّذی کُنْتَ عَلَیْهِ شَهیداً وَمُسْتَشْهِداً وَمَشْهُوداً ، فَصلّى اللهُ عَلَیْکَ وسَلَّمَ تَسْلیماً

أشْهَدُ أنَّکَ طُهْرٌ طاهِرٌ مُطَهَّرٌ ، مِنْ طُهْرِ طاهِرٍ مَطَهَّرٍ ، طَهُرْتَ وَطَهُرَتْ أرْضٌ أنْتَ بِها ، وَطَهُرَ حَرَمُکَ ،

21. سپس گونه راست خود را روى قبر گذار و بگو:

اللّهُمَّ إنّی أسْأَلُکَ بِحَقِّ هذا الْقَبر وَمَنْ فیهِ ، وَبحقِّ هذِهِ الْقُبُورِ وَمَنْ أسْکَنْتَها ، أنْ تَکْتُبَ اسْمی عِنْدَکَ فی أسْمائِهِمْ حَتّى تُورِدَنی مَوارِدَهُمْ ، وَتُصْدِرَنی مَصادِرَهُمْ ، إنَّکَ عَلى کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ

خدایا از تو درخواست مى کنم به حق این قبر و کسى که در آن است و بحق این حق این قبور و کسانى که در آنها ساکنشان کردى، اینکه نام من را نزد خودت در اسماء ایشان ثبت و ضبط کرده تا واردم کنى به محل ورودشان و خارجم نمائى از محل خروجشان، همانا تو بر هر چیز قادر و توانائى.

22. سپس سى و پنج مرتبه تکبیر گفته و پس از آن دو دستت را بلند کرده و بگو:

إلَیْکَ یا رَبِّ صَمَدْتُ مِنْ أرْضی ، وَإلَى ابْنِ نَبیِّکَ قَطَعْتُ البِلادَ رَجاءً لِلْمَغْفِرَةِ

اى پروردگارم، از سرزمین خود بسوى تو قصد نمودم، و به سوى پسر پیغمبرت شهرها را پیمودنم به امید اینکه گناهانم را بیامرزى

فَکُنْ لی یا وَلیَّ اللهِ سَکَناً وَشَفیعاً، وَکُنْ بی رَحِیماً ، وَکُنْ لی مَنْجاً یَومَ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ [عِنْدَه] إلاّ لمن ارْتَضى

پس اى ولى خدا تکیه گاه و شفیع من بوده، و نسبت به من مهربان و در روزى که نزد حق تعالى شفاعت کسى غیر از پسندیدگان در دربارش پذیرفته نمى شود

فَکُنْ یَومَئِذٍ فی مَقامی بَین یَدَی رَبِّی لی مُنْقِذاً ، فَقَدْ عَظُمَ جُرْمی إذَا ارْتَعَدَت فرائِصی ، وَاُخِذَ بِسَمْعی ، وَأنَا مُنَکِّسٌ رَأْسی بِما قَدَّمْتُ مِنْ سُوءِ عَمَلی ، وَأنا عارٍ کما وَلَدَتْنی اُمِّی ، وَرَبّی یَسْأَلُنی فَکُنْ لی یَومَئِذٍ شافِعاً وَمُنْقِذاً ، فَقَدْ أعْدَدْتُکَ لِیَومِ حاجَتی وَیَومِ فَقْری وَفاقَتی

پس در این روز در مقابل پروردگارم براى من نجات دهنده باش چه آنکه وقتى گوشت هاى بدنم بلرزند و گوشم گرفته شود و بواسطه اعمال زشت که از من صادر شده سر افکنده باشم و جرم و گناه خود را بسیار بزرگ ببینم و در آن حال همچون روزى که مادر مرا زائیده لخت و برهنه باشم و پروردگارم من را طرف سوال و عتاب قرار دهد تو در آن وقت شافع و نجات دهنده من باش، من تو را براى روز احتیاج و هنگام تهى دستى و نیازم براى خود ذخیره کرده ام.

23. سپس گونه چپ را روى قبر گزارده و بگو:

اللّهُمَّ ارْحَمْ تَضَرُّعی فی تُرابِ قَبْرِ ابْنِ نَبیِّکَ ، فَإنّی فی مَوضِعِ رَحْمَةٍ یا رَبِّ

خدایا به تضرع من در خاک قبر پسر پیغمبرت رحم فرما چه آنکه من در جاى رحمت تو قرار گرفته ام اى پروردگار من.

و بعد بگو:

أبی أنْتَ وَاُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ ، إنّی أبْرَءُ إلَى اللهِ مِنْ قاتِلِکَ وَمِنْ سالِبِکَ ، یا لَیْتَنی کُنْتُ مَعَکَ ، فَأَفُوزَ فَوزاَ عَظیماً ، وَأَبْذُلَ مُهْجَتی فِیکَ ، وَأقیَکَ بِنَفْسی ، وَکُنْتُ فیمَن أقامَ بَین یَدَیْکَ حَتّى یُسْفَکَ دَمی مَعَکَ ، فَأَظْفُرَ مَعَکَ بِالسَّعادَةِ وَالْفَوزِ بِالْجنَّةِ

پدر و مادرم فداى تو اى پسر رسول خدا، من از کشنده تو و کسى که جامه از بدنت بدر آورده به سوى خدا بى زارى مى جویم، کاش با تو مى بودم پس به رستگارى عظیمى نائل مى شدم و خون قلبم را در راه تو ایثار مى کردم و با بذل نفس تو را نگه مى داشتم و کاش در میان کسانى بودم که در مقابل تو به جهاد برخاسته و از تو حمایت نمودند تا خونم با تو به زمین مى ریخت و بدین ترتیب با تو به سعادت و رسیدن به بهشت دست مى یافتم.

لَعَنَ اللهُ مَنْ رَماکَ ، لَعَنَ الله مَنْ طَعَنَکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنِ اجْتَزَّ رَأْسَکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ حَمَلَ رَأْسَکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ نَکَتَ بِقَضیبِهِ بَین ثَنایاکَ  

خدا لعنت کند کسى که به تو تیر انداخت، خدا لعنت کند کسى را که بتو نیزه زده، خدا لعنت کند کسى را که سر تو را برید، خدا لعنت کند کسى که سر تو را با خود حمل نمود، خدا لعنت کند کسى را که با چوب به وسط دندان هاى ثنایاى تو زد، خدا لعنت کند

لَعَنَ اللهُ مَنْ أبْکى نِساءَکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ أیْتَمَ أوْلادَکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ أعانَ عَلَیْکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ سارَ إلیکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ مَنَعَکَ ماءَ الْفُراتِ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ غَشَّکَ وَخَلاکَ ، لَعَنَ اللهُ مَنْ سَمِعَ صَوتَکَ فَلمْ یُجِبْکَ ، لَعَنَ الله ابْنَ آکِلَةِ الأکْبادِ ، وَلَعَنَ اللهُ ابْنَه وَأعْوانَهُ وَأتْباعَهُ وَأنْصارَهُ ابْنَ سُمَیَّة...

 کسى را که زنان تو را گریاند، خدا لعنت کند کسى را که فرزندانت را یتیم نمود، خدا لعنت کند کسى را که دشمنان تو را کمک کند کسى را که تو را از آب فرات منع کرد، خدا لعنت کند کسر را که به تو خیانت نمود و تنهایت گذارد، خدا لعنت کند کسى را که صداى تو را شنید و جوابت را نداد، خدا لعنت کند پسر خورنده جگرها را، و خدا لعنت کند فرزند و یاران و تابعین و مددکارانش و فرزند سمیه را...

24. ثمَّ تسبِّح عند رأسه ألف تسبیحةٍ مِن تسبیح أمیر المؤمنین علیه السلام

سپس نزد سر مقدس آن حضرت هزار مرتبه تسبیح امیرالمؤمنین علیه السلام را بگو:

سُبْحانَ مَنْ لا تَبیدُ مَعالِمُهُ ، سُبْحانَ مَنْ لا تَنْقُصُ خَزائِنُهُ ، سُبحانَ مَنْ لا انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْفَدُ ما عِنْدَهُ، سُبحانَ مَنْ لا اضْمِحلالَ لِفَخْرِهِ ، سُبْحانَ مَنْ لا یُشاوِرُ أحَداً فی أمْرِهِ ، سُبْحانَ مَنْ لا إلهَ غَیرُهُ

25. سپس به پائین پاهاى مبارک منتقل شو و دست بر قبر بگذار

ثمَّ تحوَّل عند رِجْلَیه وضَع یدک على القبر و بگو:

 درود و رحمت فرستد خدا بر تو اى ابا عبدالله (سه مرتبه) صبر کردى و تو راستگو و تصدیق شده اى، خدا بکشد کسانى را که تو را با دست ها و زبان هایشان کشتند و بعد بگو:

جِئْتُکَ یا ابْنَ رَسُولِ اللهِ وافِداً إلَیْکَ ، أتَوَسَّلُ إلَى اللهِ فی جَمیع حَوائِجی مِنْ أمْرِ آخِرَتی وَدُنْیایَ ، وَبِکَ یَتَوَسَّلُ المتوَسِّلُونَ إلى الله فی جَمیع حَوائِجِهِمْ ، وَبِکَ یُدْرِکُ أهْلُ الثَّوابِ مِنْ عِبادِ اللهِ طَلِبَتَهُمْ ، أسأَلُ وَلِیَّکَ وَوَلِیَّنا أنْ یَجْعَلَ حَظِّی مِنْ زیارَتِکَ الصَّلاةَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ ، وَالمَغْفِرَةَ لِذُنُوبی

خداوندا اى صاحب صاحب ها، و اى پناه دهنده خوب ها، من پناه مى آورم پناه آوردنى، پس من را از آتش دوزخ برهان، آمدم نزد اى فرزند رسول خدا در حالى که به سویت سفر نمودم، در تمام نیازمندى هایم چه امور اخروى بوده و چه دنیوى به خدا متوسل مى شوم، و تمام متوسلین به خدا در جمیع نیازمندى هایشان تو را واسطه و وسیله قرار مى دهند، و به واسطه تو بندگانى که اهل پاداش و اجر هستند مطلوب خود را درک مى کنند، از ولى تو و ولى خود درخواست مى کنم که بهره من از زیارت تو را صلوات بر محمد و آل محمد و آمرزش گناهانم قرار دهد.

26. سپس صورت برقبر بگذار و بگو :

اللّهُمٌّ رَبَّ الحُسَینِ ! اشْفِ صَدْرِ الحُسَینِ ، اللّهُمَّ رَبَّ الحُسَینِ ! اطْلُبْ بِدَم الحُسَین ، اللّهُمَّ رَبَّ الحُسَین ! انْتَقِمْ مِمَّنْ رَضِیَ بِقَتْل الحُسین ، اللّهُمَّ رَبَّ الحسَین ! انْتَقِمْ مِمَّن خَالَفَ الحُسَین ، اللّهُمَّ رَبَّ الحُسین ! انْتَقِمْ مِمَّنْ فَرِحَ بِقَتْلِ الحُسَین

خداوندا، اى پروردگار حسین، شفا بده سینه حسین را، خدایا، اى پروردگار حسین! خون خواهى خون حسین نما، خداوندا اى پروردگار حسین! از کسى که به قتل حسین راضى شد انتقام بکش، خداوندا اى پروردگار حسین! از کسى که مخالفت حسین را نمود انتقام بگیر، خداوندا، اى پروردگار حسین از کسى که کشته شدن حسین او را شاد و مسرور نمود انتقام بگیر،

27. و در لعن نمودن بر قاتلین امام حسین و امیرالمومنین علیه السلام به خدا التماس و تضرع نما

وتبتهل إلى الله فی اللّعنة على قاتل الحسین وأمیر المؤمنین علیهما السلام

28. و در پایین پا هزار مرتبه تسبیح حضرت فاطمه زهرا علیه السلام را بگو و اگر نتوانستى آن را صد مرتبه بگو

وتسبّح عند رجلیه ألف تسبیحةٍ من تسبیح فاطمة الزَّهراء صلّى الله علیها ، فإن لم تقدر فمائة تسبیحة وتقول :

سُبْحانَ ذِی العِزِّ الشّامِخِ المنیفِ ، سُبْحان ذی الجلال الفاخر العظیم ، سُبْحانَ ذِی الملْکِ الفاخِرِ القَدیمِ ، سُبْحانَ ذِی المْلکِ الفاخِرِ العَظیم ، سُبْحان مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَالجمالَ ، سُبْحانَ مَنْ تَردّى بِالنُّورِ وَالوَقارِ ، سُبْحانَ مَنْ یَرى أثَرَ النَّمْلِ فی الصَّفا ، وَخَفَقانَ الطَّیر فی الْهَواءِ ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هکذا ولا هکذا غیره

29. سپس به طرف قبر على بن الحسین بگرد، آن جناب پائین امام حسین علیه السلام مى باشد

ثمَّ صِرْ إلى قبر علیِّ بن الحسین ـ فهو عند رجل الحسین علیهما السّلام ـ فإذا وقفت علیه فقل:

پس وقتى مقابل قبرش ایستادى بگو: السَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلى رُوحِکَ وَبَدَنِکَ ، بِأبی أنْتَ وَاُمِّی مِنْ مَذْبُوحٍ وَمَقتُولٍ مِنْ غَیْرِ جُرْمٍ ، بأبی أنْتَ وَاُمِّی دَمُکَ المُرْتَقى بِهِ إلى حَبیبِ اللهِ ، بِأبی أنْتَ وَاُمِّی مِنْ مُقَدَّم بَینَ یَدی أبیکَ یَحْتَسِبُکَ وَیَبْکی عَلَیْکَ ، مُحتَرِقاً عَلَیْکَ قَلْبُهُ ، یَرْفَعُ دَمُکَ بِکَفِّهِ إلى أعْنانِ السَّماءِ لا تَرْجَعُ مِنْهُ قَطْرَةٌ ، وَلا تَسْکُنْ عَلَیْکَ مِنْ أبیکَ زَفْرَةٌ ، وَدَّعَکَ لِلْفِراقِ ، فَمَکانُکُما عِنْدَ اللهِ مَعَ آبائِکَ الماضِینَ ، وَمَعَ اُمُّهاتِکَ فی الجِنانِ مُنَعَّمِینَ ، أبْرءُ إلَى اللهِ مِمَّنْ قَتَلَکَ وَذَبَحکَ

30. سپس تکیه بر قبر داده و دو دست را بر آن بگذار و بگو سَلامُ اللهِ ... عَلَیْکَ یا مَولای وَابْنَ مَولایَ ، ... صَلّى الله عَلَیْکَ وَعَلى عِتْرتِکَ وَأهْلِ بَیْتِکَ وَآبائِکَ وَأبْنائِکَ وَاُمُّهاتِکَ الأخْیارِ الأبْرارِ ، الَّذینَ أذْهَبَ اللهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَطَهَّرَهُمْ تَطهِیراً ، ... لَعَنَ اللهُ قاتِلَکَ ، وَلَعَنَ اللهُ مَنِ اسْتَخَفَّ بِحَقِّکُمْ ، لَعَنَ الله مَنْ بَقِیَ مِنْهُمْ وَمَنْ مَضى ، نَفْسی فِداؤُکُمْ وَلِمَضَجَعِکُمْ 

31. سپس صورت بر قبر بگذار و بگو:

ثمَّ ضع خدَّک على القبر وقل : «صَلّى اللهُ عَلَیْکَ یا أبا الحَسَنِ ـ ثلاثاً ـ بأبی أنْتَ وَاُمِّی أتَیْتُکَ زائِراً وافِداً عائِذاً مِمّا جَنَیْتُ عَلى نَفْسی ، وَاحْتَطَبْتُ عَلى ظَهْری ، أسْألُ اللهَ وَلِیَّکَ وَوَلِیِّی أنْ یَجْعَلَ حَظِّی مِنْ زیارَتِکَ عِتْقَ رَقَبَتی مِنَ النّارِ

خدا تو را رحمت کند اى ابا الحسن (سه مرتبه) پدر و مادرم فدایت، نزد تو آمدم در حالى که زائر و مسافر بوده و از جنایات و ستم هائى که بر خود کرده ام و پشتم را سنگین نموده ام به تو پناهنده شده ام، از خدا که ولى تو و ولى من است درخواست دارم که بهره من از زیارتت را آزادى من از آتش دوزخ قرار دهد.

32. بعد هر دعائى که خواستى بکن

33. سپس از پشت قبر حضرت امام حسین علیه السلام دور بزن و خود را به نزدیک سر مبارک آن حضرت برسان ثمَّ تدور مِن خلف الحسین علیه السلام إلى عند رأسِه

34. و دو رکعت نماز بالاى سر خوانده، در رکعت اول حمد و یس و در رکعت دوم حمد و الرحمن قرائت کن و اگر خواستى نماز را پشت قبر بجا بیاور منتهى بالاى سر افضل و بهتر است

و پس از تمام شدن نماز هر نماز دیگرى خواستى بخوان منتهى دو رکعت نماز زیارت را باید نزد هر قبرى بخوانى

35. و وقتى از خواندن نماز فارغ شدى دست را بلند کن و بگو:

فإذا فرغتَ من الصَّلاة فارْفَعْ یدیک وقل : «اللّهُمَّ إنّا أتَیْناهُ مُؤمِنینَ بِهِ ، مُسَلِّمِینَ لَهُ ، مُعْتَصِمِینَ بِحَبْلِهِ ، عارِفینَ بِحَقِّهِ ، مُقِرّینَ بِفَضْلِهِ ، مُستَبْصِرینَ بِضَلالَةِ مَنْ خَالَفَهُ ، عارِفینَ بالْهُدَى الَّذی هُوَ عَلَیْهِ ، اللّهُمَّ إنّی اُشْهِدُکَ وَاُشْهِدُ مَنْ حَضَرَ مِنْ مَلائِکَتِکَ ، أنّی بِهِمْ مُؤْمِنٌ ، وَأنّی بِمَن قَتَلَهُمْ کافِرٌ ، اللّهُمَّ اجْعَلْ لِما أقُولُ بِلِسانی حَقیقَةً فی قَلْبی ، وَشَریعَةً فی عَمَلی ، اللّهمَّ اجْعَلْنی مِمَّنْ لَهُ مَعَ الحُسَینِ بْنِ عَلیٍّ علیهما السلام قَدَمٌ ثابِتٌ ، وَأثْبِتْنی فیمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ ، اللّهُمَّ ألْعَنِ الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَکَ کُفْراً ، سُبْحانَکَ یا حَلِیمُ عَمّا یَعْمَلُ الظّالِمُونَ فی الأرْضِ ، تَبارَکْتَ وَتَعالَیْتَ یا عَظِیمُ ، تَرى عَظیمَ الجُرْمِ مِنْ عِبادِکَ فَلا تُعجِّلُ عَلَیْهِمْ ، تَعالَیْتَ یا کَریمُ ، أنْتَ شاهِدُ غَیرُ غائِبٍ ، وَعالِمٌ بما اُتی إلىُ أهْلِ صَفْوَتِکَ وَأحِبّائِکَ مِنَ الأمِرِ الَّذی لا تَحْمِلُهُ سَماءٌ وَلا أرْضٌ ولو شِئْتَ لانْتَقَمْتَ مِنْهُمْ ، وَلکِنَّکَ ذو أناةٍ ، وَقَدْ أمْهَلْتَ الَّذِینَ اجْتَرَؤوا عَلَیْکَ وَعَلى رَسُولِکَ وَحَبِیبِکَ ، فأسْکَنْتَهُمْ أرْضَکَ ، وَغَذَوتَهُم بِنِعْمَتِکَ ، إلى أجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ ، وَوَقْتٍ هُمْ صائِرُونَ إلَیْهِ ، لِیَسْتَکْمِلُوا الْعَمَلَ الَّذی قَدَّرْتَ ، وَالأجَلَ الَّذِی أجَّلْتَ ، لِتُخَلِّدَهُمْ فی مَحَطٍّ وَوَثاقٍ وَنارِ [جَهَنَّمْ]

36. سپس تکیه بر قبر داده و بگو:

ثمّ تنکّب على القبر وتقول : یا سَیِّدی أتَیْتُکَ زَائِراً مُوقَراً مِنَ الذُّنُوبِ ، أتَقَرَّبُ إلى رَبّی بِوُفُودی إلَیْکَ ، وَبُکائی عَلَیْکَ ، وَعَویلی وَحَسْرَتی وَأسَفی وَبُکائی ، وَما أخافُ عَلى نَفْسی رَجاءَ أنْ تَکُونَ لی حِجاباً وَسَنَداً وَکَهْفاً ، وَحِرْزاً وَشافِعاً وَقایَةً مِنَ النّار غَداً ، وَأنَا مِنْ مَوالیکُمُ الَّذِینَ اُعادِی عَدُوَّکُمْ وَأوالی وَلِیَّکُمْ ، عَلى ذلِکَ أحْیا وَعَلَیْه أمُوتُ ، وَعَلیْهُ اُبْعَثُ إنْ شَاءَ اللهُ ، وَقَدْ أشْخَصْتُ بَدَنی وَوَدَّعْتُ أهْلی وَبَعُدَتْ شُقَّتی، وَاُؤَمِّلُ فی قُربِکُمُ النَّجاةَ ، وَأرْجُو فی إتْیانِکُمُ الکَرَّةَ ، وَأطْمَعُ فی النَّظَرِ إلَیْکُم وَإلى مَکانِکُمْ غَداً فی جِنانِ رَبّی مَعَ آبائِکُمُ الماضِینَ

ای سرور من به نزد تو آمدم در حالى که زائر تو هستم و پشته بارى از گناه را مى کشم، سفر خود به سوى تو را وسیله قرار دادم که به پرودگارم نزدیک شوم، و نیز به واسطه گریستن بر تو و با صداى بلند زارى نمودن و حسرت و تاسف خوردن و گریه کردن بر حال خویش به خدا تقرب مى جویم، بر خود خوف و هراسى نداشته زیرا امیدوارم که تو براى من حجاب و تکیه گاه و پناهگاه، و جایگاه امن و نگاه دارنده از آتش دوزخ بوده و در فرداى قیامت حافظ من از جهنم باشى، و من از دوستان شما هستم آنان که با دشمنانتان دشمن و با دوستانتان دوست هستند، بر این طریق زنده بوده و بر آن خواهم مرد، وانشاء الله بر آن مبعوث شده و پس از مردن زنده خواهم شد، همانا بدن و جسم خویش را به تعب انداخته و با اهل خود وداع نموده و سفرم به درازا کشیده، و در قرب و جوار شما آرزوى نجات دارم، و در آمدن به محضر شما امیدوارم که در فرمان رجعت بازگردم و در نظر کردن بر شما و به مکانتان طمع دارم که در فرداى قیامت با پدران و سلف گذشته شما در بهشت باشم.

37. سپس دو دست خود را بلند کن و بگو:

اللّهُمَّ إنّی أسْأَلُکَ مَسْألَةَ المِسْکِین المسْتَکِین ، العَلیلِ الذَّلیلِ الَّذی لَمْ یُرِدْ بِمَسْألَتِهِ غَیرَکَ ، فَإنْ لَمْ تُدْرِکْهُ رَحْمُتُکَ عَطِبَ ، أَسأَلُکَ أنْ تُدارِکَنی بِلطْفٍ مِنْکَ ، وَأنْتَ الَّذِی لا تُخَیِّبُ سائِلَکَ، وَتُعْطِی المَغْفِرَةَ وَتَغْفِرُ الذُّنُوبَ ، فَلا أکُونَنَّ یا سَیِّدی أنا أهْوَنَ خَلْقِکَ عَلَیْکَ ، وَلا أکُونُ أهْوَنَ مَنْ وَفَدَ إَلَیْکَ بِابْنِ حَبیبِکَ ، فَإنّی أمَّلْتُ وَرَجَوتُ ، وَطَمِعْتُ وَزُرْتُ وَاغْتربْتُ، رَجاءً لَکَ أنْ تُکافِیَنی إذْ أخْرَجَتَنی مِنْ رَحْلی ، فَأَذِنْتَ لی بِالمَسِیر إلى هذا المَکانِ رَحْمَةً مِنْکَ ، وَتَفَضُّلاً مِنْکَ ، یا رَحمنُ یا رَحیمُ

 خدایا از تو درخواست مى کنم درخواست شخص بى چیز و ذلیل را، درخواست شخص علیل و خوارى را که با درخواستش غیر تو را قصد نمى کند، پس اگر رحمت تو شامل حالش نشود هلاک مى گردد، از تو درخواست مى کنم که لطف خود را شامل حالم بنمائى، تو کسى هستى که سائل را ناامید نمى کنى...

38. و در خواندن دعاء بقدرى که قدرت دارى سعى کن و زیاد بخوان

39. سپس از آن محوطه سر پوشیده بیرون بیا و در مقابل قبور شهداء بایست و در حالى که به تمامشان اشاره مى کنى بگو:

... السَّلام عَلَیْکُم یا أنْصارَ اللهِ وَأنْصارَ ابْنِ رَسُولِ اللهِ ... لَهْفى عَلَیکُمْ أیُّ مُصِیبَةٍ أصابَتْ کُلَّ مَوْلىً لِمُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، لَقَدْ عَظُمٌتْ وَخُصَّتْ وَجَلَّتْ وَعَمَّتْ مُصیبَتُکُمْ ، أنَا بِکُمْ لَجَزِعٌ ، وَأنا بِکُمْ لَمُوجَعٌ مَحزُونٌ ، وَأنا بِکُمْ لَمُصابٌ مَلْهُوفٌ هَنیئاً لُکُمْ ما اُعْطِیتُمْ ، وَهَنیئاً لَکُمْ ما بِهِ حُیّیتُمْ

40. سپس به دور حائر بگرد در حالى که مى گویی:

ثم در فى الحائر و انت تقول: یا مَنْ إلَیْهِ وَفَدْتُ ، وَإلَیْهِ خَرَجْتُ ، وَبِهِ اسْتَجَرْتُ ، وَإلَیْهِ قَصَدْتُ ، وَإلَیْهِ بِابْنِ نَبیِّهِ تَقَرَّبْتُ ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَمُنَّ عَلیَّ بِالجَنَّةِ ، وَفُکَّ رَقَبَتی مِنَ النّارِ ، اللّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتی وَبُعْدَ داری ، وَارْحَمْ مَسِیری إلَیْکَ وَإلى ابْنِ حَبِیبِکَ ، وَاقْلِبْنی مُفْلِحاً مُنْجِحاً قَدْ قَبِلْتَ مَعْذِرَتی وَخُضوعی وَخُشُوعی عِنْدَ إمامی وَسَیِّدی وَمَولایَ ، وَارْحَمْ صَرْخَتی وَبُکائی وَهَمِّی وَجَزَعی وَخُشُوعِی وَحُزْنی ، وَما قَدْ باشَرَ قَلْبی مِنَ الجَزَع عَلَیْهِ

ای کسى که به سویش سفر کرده ام و به جانبش از شهر خود خارج گشته ام و به او پناه آورده ام و به طرفش عزم نموده ام، و به سویش به واسطه پسر پیامبرش تقرب جسته ام، درود بفرست بر محمد و آل محمد با داخل نمودن من به بهشت منت بر من بگذار و از آتش جهنم رهایم نما، بار خدایا به غربت و دور بودن منزلم ترحم فرما، و به واسطه سیر و سفر کردنم به سوى تو و پسر حبیبت من را مورد مهربانى و ترحم خویش قرار بده، من را رستگار و سعادتمند بگردان ... و به فریادم و گریه ام  و غصه داری ام و بی تابی ام افتادگی ام و اندوهناکی ام و آنچه از بی تابی دلم را در بر گرفته ترحم فرما

 

... اللّهُمَّ اغْفِرْ لی وَلِوالِدَیَّ وَارْحَمْهُما کَما رَبَّیانی صَغیراً وَاجْزِهِما عَنِّی خَیْراً ، اللّهُمَّ اجْزِهِما بِالإحْسانِ إحْساناً وَبِالسَّیِّئات غُفْراناً ، اللّهُمَّ أدْخِلْهُما الجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ ، وَحَرِّمْ وُجُوهَهُما عَنْ عَذابکَ ، وَبَرِّدْ عَلَیْهِما مَضاجَعَهُما ، وَافْسَحْ لَهُما فی قَبریْهما ، وعَرِّفْنیهما فی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِکَ وَجَوارِ حَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمْ