علامه شیخ جعفر شوشتری
دوباره بوی محرم به مشام می رسد، مردم به تکاپو افتاده و وسایل اقامه عزا را آماده می کنند، تا قلب و روحشان، با عزای سید و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) شستشو یابد و بدین وسیله و با این طهارت وجود، به درگاه خداوند متعال تقرب بجویند.
امام حسین (علیه السلام) خصوصیتی در وسیله بودن به سوی خداوند عالم دارد که مخصوص به اوست و در آن مُنفرد است.
یکی از آنها این است که بابی از ابواب بهشت به نام باب الحسین مختص به ایشان است، و همچنین آن حضرت کشتی نجات و چراغ هدایت است. پیامبر و ائمّه (علیهم السلام)، همه ابواب بهشتند، اما باب آن حضرت مسلکش وسیع تر است، همۀ معصومین کشتی نجات هستند، اما کشتی حسینی سریعتر است.
از میان انبیای الهی نیز هر کدام به صفاتی مخصوص بوده اند که این صفات در امام حسین (علیه السلام) هم وجود دارد. خدای متعال مردم را به طایفۀ انبیاء امتحان کرده است و آنان را در نظر مردم ضعیف قرار داده، یعنی برای آنها اوضاع مطلوب دنیوی قرار نداده است و مردم نیز به یاری و پیروی از انبیاء، با این شرایط خاص، امتحان شده اند.خداوند تمام حالات ابتلای انبیاء را در وقوف امام حسین (علیه السلام) در روز عاشوراء جمع کرده است.
وهمچنین خود انبیاء هر کدام مبتلا به ابتلائی بوده اند، مثلا مبتلا شده اند به فقر یا گرسنگی یا تشنگی، یا به افتادگی در بیابان، یا ضرب و جراحت، یا کشته شدن، و یا به اذیت و استخفاف. هر نبی، گرفتار برخی از این ابتلائات شده و از باقی در امان بوده است. مثلا بعضی از آنها از گرسنگی وفات نمودند، و بعضی از تشنگی و آوارگی در بیابان، وبرخی بر اثر آزار و شکنجۀ قوم خود شهید شدند. ولی همۀ این مصائب و ابتلائات در حضرت ابا عبدالله (علیه السلام) یک جا جمع شده است و در کسی غیر از ایشان جمع نشده، و این درحالی بود، که ابتلاء امام حسین (علیه السلام) از ابتلاء هر نبی، شدیدتر و سخت تر بوده است.
ابا عبدالله (علیه السلام) در طول سفر خود از زمانی که از مدینه حرکت کرد، در جایگاه های مختلف از انبیای الهی یاد می کرد. مثلاً هنگامی که از مدینۀ طیّبه بیرون آمد، بعضی از آیات متعلّق به حضرت موسی را تلاوت نمود که اشاره به تطبیق حالات آن حضرت با حالات حضرت موسی داشت، ویا هنگام حرکت از منزلی و نزول به منزل دیگر، جناب یحیی را متذکر می شد. یکی از انبیایی که امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا یاد کرده است، حضرت صالح و ناقۀ ایشان می باشد.