امام انیس دلها
در این دنیای سراسر غم و فساد و بدبختی بسان یتیمی غریب و تنها سر به آستان پدری مهربان بسپاریم؛ « الإمام الأنیسُ الرّفیق و الوالدُ الشّفیق و الأخ الشقیق و الأمّ البرّة بالولد الصّغیر و مفزع العباد فی الدّاهیة النّاد[1]؛ امام همدمی همراه و پر مهر، پدری مهربان وخیر خواه برادری همراه و همتاست، مادری است که به کودک خردسالش سخت مهر می ورزد. پناه بندگان بی پناهی است در سختی ها و رنجها و مصیبت های بزرگ.»
برای درک و فهم حقیقت این کلام، در محضر امام رضا علیه الاف التحیه والثنا، زانوی ادب بر زمین زده و نظاره می کنیم که آن حضرت چه زیبا پرده از رأفت ومهربانی امام بر می گیرد:
الإمام الأنیسُ الرّفیق؛ نخست امام را به صاحب انسی، رفیق مانند، تشبیه می کند که در اُنسش کوتاهی نمی ورزد و رفاقت بی ریایش مالامال از محبّت است.
