بسم الله الرحمن الرحیم

بِاَبى اَنْتُمْ وَاُمّى یا آلَ الْمُصْطَفى اِنّا لا نَمْلِکُ اِلا اَنْ نَطُوفَ حَوْلَ مَشاهِدِکُمْ

وَنُعَزِّىَ فیها اَرْواحَکُمْ عَلى هذِهِ الْمَصآئِبِ الْعَظیمَةِ الْحآلَّةِ بِفَنآئِکُمْ وَالرَّزایَا الْجَلیلَةِ النّازِلَةِ بِساحَتِکُمُ

الَّتى اَثْبَتَتْ فى قُلُوبِ شیعَتِکُمُ الْقُرُوحَ

وَاَوْرَثَتْ اَکْبادَهُمُ الْجُرُوحَ وَزَرَعَتْ فى صُدُورِهِمُ الْغُصَصَ

فَنَحْنُ نُشْهِدُ اللَّهَ اَنّا قَدْ شارَکْنا اَوْلِیآئَکُمْ وَاَنْصارَکُمُ الْمُتَقَدِّمینَ

فى اِراقَةِ دِمآءِ النّاکِثینَ وَالْقاسِطینَ وَالْمارِقینَ وَقَتَلَةِ اَبی عَبْدِاللَّهِ

سَیِّدِ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَیْهِ السَّلامُ یَوْمَ کَرْبَلاَّءَ

بِالنِّیّاتِ وَالْقُلُوبِ وَالتَّاَسُّفِ عَلى فَوْتِ تِلْکَ الْمَواقِفِ الَّتى حَضَرُوا لِنُصْرَتِکُمْ

وَعَلَیْکُمْ مِنَّا السَّلامُ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ

پدر و مادرم به فداى شما اى خاندان مصطفى! ما  چیزی در توان نداریم جز این که گرد زیارتگاه‌هاى شما بگردیم و ارواح مقدسه‌ی شما را تسلى دهیم بر این مصیبت‌هاى بزرگى که به آستان مقدس شما رسیده و این پیش آمدهاى ناگوار و گرانى که به ساحت شما فرود آمده و دل‌هاى شیعیان شما را جریحه‌دار کرده است. خداى را گواه مى گیریم که ما شریک هستیم با دوستان و یاران پیشتاز شما در ریختن خون پیمان شکنان و تجاوزکاران و از دین بیرون رفتگان و کشندگان ابى عبداللّه الحسین آقاى جوانان اهل بهشت علیه السلام در کربلا، به وسیله نیت‌ها و دلهایمان و تأسف خوردن بر از دست دادن فرصت حضور در آن جنگهائى که آنان براى یاریتان حضور یافتند. و سلام و رحمت خدا و برکاتش بر شما باد.

(بحار الانوار جلد ۹۵ صفحة160: رواها السید  (رضى الدین بن طاووس م:664 (و مؤلف المزار الکبیر (محمد بن جعفر المشهدی م: ۶۱۰ ) رحمهما الله قالا : هی مرویة عن الائمة علیهم السلام)

ماه صفر ماهی است که دو عنصر ابقای شیعه یعنی اشک و زیارت را به هم پیوند می‌دهد. ماهی که سراسر یادآور مِحَن و مصائب عترت است و از همان ابتدا دل‌ها را در هوای زیارت اربعین به پرواز می‌آورد. فرصتی بسیار مناسب برای مبلغ متعهد و مسوؤل که با همه‌ی وجود، دل‌ها را به سوی ثقلین فرابخواند و دست‌آوردهای معرفتی محرم را برای دست‌کم یکسال پایدار و مستحکم کند. جا دارد هر مبلغی از خود بپرسد که آیا برای تبلیغ، مسیر و مقصدی را انتخاب کرده‌ام؟ آیا می‌دانم مخاطبم را تا کدام مرحله همراهی کرده‌ام و از اینجا به بعد برای مصون‌سازی و تقویت ارتباط او با قرآن و اهل بیت علیهم السلام چه راه‌کارهایی را باید به او بیاموزم؟ چه کنم که عطش او به آموختن بیشتر و عمل کردن جدی‌تر افزون شود؟ چه راهی پیش پای او بگذارم که در گیر و دار زندگی عقیده و عملش را محافظت کند؟ چه بگویم تا خود او به مبلغی غیور در حد توانش تبدیل شود؟ این‌ها پرسش‌هایی است که پاسخ‌گویی به آن‌ها می‌تواند تکمیل کننده‌ی اجزاء نقشه‌ی راهبردی هر یک از ما در مسیر مستمر تبلیغ باشد. نشریه‌ی تبلیغی هادی به قدر بضاعت خود خواست تا در این ایام تبلیغی سهمی هر چند اندک از این وظیفه‌ی ارزشمند را به دوش گیرد. امید که در فرصت‌های تبلیغی آینده نیز به این مهم موفق گردد. همراهی و همدلی شما را در پرباری هر چه بیشتر این مجموعه می‌ستاییم.

با امید و توکل به عنایات خداوند متعال و التجا و توسل به آستان مقدس اهل بیت ^{(علیهم السّلام)}