نشریه‌ی الکترونیکی مؤسسه علمی فرهنگی امام هادی

  • ۰
  • ۰

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) ، مجموعه ‏ی فضائل همه‏ ی انبیاء و اولیاء است؛ نسخه‏ ی کامل و تکامل یافته‏ ی همه‏ ی فضائلی است که در سلسله‏ ی پیامبران و اولیاء الهی در تاریخ وجود داشته است.

وقتی نام پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) را می آوریم، کأنه شخصیت ابراهیم، شخصیت نوح، شخصیت موسی، شخصیت عیسی، شخصیت لقمان، شخصیت همه ‏ی بندگان صالح و برجسته و شخصیت امیر مؤمنان و ائمه ی هدی (علیهم السّلام) در این وجود مقدس، متبلور و مجسم است.

او نمونه ی کاملی است که خداوند در عالم وجود، موجودی کامل تر از او نیافریده است؛ او مبشر است، بشارت دهنده است؛ منذر  است، بیم دهنده است؛ بر همه ی بشریت و بر همه ی تاریخ شاهد و ناظر است؛ فراخواننده ی همه ی بشریت به سوی خداست و چراغ نور افشان راه انسانهاست.

« إنّا ارسلناک شاهداً و مبشّراً و نذیراً و داعیاً الی اللَّه بأذنه و سراجاً منیراً»

 

بیانات مقام معظم رهبری درباره؛ مشهد مقدس؛ 1/1/85 (سال پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله)

  • ۰
  • ۰

صبر امام حسین (علیه ‌السلام)، نجات اسلام

صبر امام حسین علیه ‌السلام، اسلام را در طول تاریخ تا امروز بیمه کرده است. واقعاً اگر امام حسین علیه ‌السلام آن صبر تاریخی را در کربلا و قُبیل کربلا و مقدمات حادثه ی عاشورا نمی ‌کردند، بلاشک با گذشت یک قرن، حتّی از نام اسلام هم اثری نمی ماند؛ اما امام حسین علیه‌ السلام به برکت صبر، دین را زنده کردند؛ این صبرِ آسانی نبود. صبر فقط این نیست که انسان را زیر شکنجه بیندازند یا فرزندان انسان را جلوِ انسان شکنجه کنند یا بکشند و انسان ایستادگی کند -البته این مرحله ی مهمی از صبر است- اما از این مهم ‌تر این است که انسان را با وسوسه‌ ها و اظهاراتی که علی ‌الظاهر ممکن است در نظر بعضی منطقی بیاید، از ادامه ی این راه بازبدارند؛ همان کاری که با امام حسین علیه ‌السلام می کردند؛ آقا! شما کجا می روید؟ خود را در معرض خطر قرار می دهید؛ خانواده خود را در معرض خطر قرار می دهید؛ دشمن را جری می کنید؛ دست آن ها را به خون خود باز می کنید. هر کس رسید، خواست امام حسین علیه السلام را در مقابل این محذور اخلاقی قرار دهد که شما با این اقدام خود، جان عده ای را به خطر می اندازید و دشمن را مسلط تر می کنید و این ها را وادار می کنید تا به خون شما دست بیالایند. این یک نقطه ی خیلی مهم و تردید آور است. این یک جنگ روشن و واضح نیست که آدم بگوید من می روم تا کشته شوم؛ نه؛ این محاذیر دنبالش هست. ممکن بود برای امام حسین علیه السلام این معنا مطرح باشد یا مطرح کنند که آقا! شما اگر کشته شوید، شیعیان شما را در کوفه قتل عام می کنند و پدر همه را در می آورند؛ شما باید زنده بمانید و ملجأ باشید. شما پسر پیغمبرید؛ با حفظ حیات خود، جان عده ای را حفظ کنید.


بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری؛ ۲۳/۱۲/۱۳۸۰

  • ۲
  • ۰

نبى‌‌اکرم(صلی الله علیه و آله) در بیان صفات امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) مى‌فرماید: «أعدلکم فى الرعیة»؛ او عادل‌ترین شما در بین مردم است. هم عدالت درونى و معنوى و فردى امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) مراد است و هم عدالت رفتارى و عدالت اجتماعى او. این‌ها چیزهایى است که در زبان به آسانى مى‌شود بیان کرد، اما در تحقق و تبلور در عمل است که انسان به عظمت این حقیقت و کسانى که تجسم این حقیقت بوده‌اند، پى مى‌برد.

عدالت به معناى واقعى کلمه در وجود امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)، در رفتار او، در تقواى او و در توجه او حضور دارد. در رفتار بیرونى او هم عدالت تجسم پیدا مى‌کند. امروز بعد از گذشت قرن‌ها، اگر بخواهیم عدالت را تعریف کنیم و آن را در ضمن مثال و نمونه بیان کنیم، هیچ مثالى رساتر و گویاتر از رفتار امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) نمى‌توانیم پیدا کنیم. این است که نبى‌‌اکرم(صلی الله علیه و آله) او را به امر پروردگار و با نصب الهى به مردم معرفى و به مقام ولایت منصوب مى‌کند. این یک حقیقت اسلامى است. این کجا و این‌که کسى معتقد باشد که هر ظالمى با هر شیوه و رفتار بازیگرانه‌اى توانست زمام قدرت را در دست بگیرد، مردم باید از او اطاعت کنند، کجا؟! این اسلام است یا آن؟!

دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام

عید غدیر خم

1381/12/1